No concello de ames, no val da mahia, atòpanse os muiños de riamonte, no rio do mesmo nome. estes dez muiños en ruinas menos un par deles restaurados, van subindo pouco a pouco por un val cuberto de vexetación autóctona. e como unha porta a outro tempo, tempo de muiñadas nocturnas e de festa rachada mentras se esperaba o turno para moer. arriba de todo do rio, os veciños fixeron un pozo enorme para asi ter auga e poder moer todo o ano. ainda que agora poda parecer sorprendente polos malos accesos que teñen os muiños a maioria das veces no fondo de vales polos que baixa encaixado o rio, non fai moito tempo os xovenes do rural, ian de noite de ruada, vistando os muiños para ligar cas mozas que ian a levar os sacos de grano para moer. poderiase decir que os nosos muiños eran os pubs e discotecas dun pasado non tan lonxano!!!
martes, 15 de noviembre de 2011
o castelo de pambre
Por fin, despois de varias visitas exteriores o castelo de pambre, puden coñecer o seu interior. chama a atención as casas que ten dentro do recinto, coma se fose una aldea dentro dun castelo. O castelo está en ruinas ainda que as torres seguen señoreando estas terras da sempre sorprendente comarca da ulloa. outra cousa chamativa é que o castelo está cheo de carteis avisando do perigo polo can que vixila estas nobles ruinas, e a verdade é que calqueira que fose cando o castelo estaba pechado a xente, sorprenderiase de ver sair por unha mini fiestra a grande cabeza dun can ladrando sen parar. e mais os "listos" que saltaron o muro para entrar e recibiron algún mordisco deste can tan defensor do castelo como na epoca medieval os defensores do recinto contra os ataques dos irmandiños(contase que foi a unica fortaleza de galicia que os irmandiños non puideron tomar).
Suscribirse a:
Entradas (Atom)