viernes, 27 de noviembre de 2009


en ourense hai unha historia que di que vindo un dia da siega de castela un paisano meteuse para atallar por unha fraga que sei que estaba enmeigada pois nela vivia unha moura. cando ia por el apareceulle a moura e dixolle que si lle facia un favor ela a cambio darialle o regalo ese que lle prometeu a muller pero que esqueceu comprar. o home dixo que si e ela doulle un paquete e dixo que chegando a ourense o pasar polas pozas do maimon gritase 3 veces maimón e saldria unha amiga dela e teria que darlle o paquete e a cambio ela darialle o regalo para a sua muller pero que non se lle ocurrise por nada do mundo abrir o paquete. O paisano foise hacia ourense pero como tiña moitas ganas de...... ca muller decidiu ir a casa directamente e o dia seguinte pola mañan cedo levarlle o paquete a moura. Chegou a casa e claro a muller pensou que o paquete era para ela ainda que el lle dixo que non que o seu tiñado encargado nunha tenda da praza maior e que iria por el o dia seguinte. Cando o home quedou dormido polo cansancio da viaxe..... a muller baixou a cociña, e abriu o paquete e veu que era un queixo asi que colleu un pedazo pequeno e voltou a cerrar o paquete para que non se notara posto que o home dixeralle que era para a muller dun que estivera con el na sega. o dia seguinte ergueuse cedo e foi as pozas do maimon e gritou 3 veces maimon e apareceu a moura pero enfadadisima, el deulle o paquete con medo e pediulle o seu agasallo ela doullo con mala cara e desapareceu. Indo o home todo contento decidiu parar nunha carballeira a fumar un pitillo e de paso ver que era o regalo. abriu o paquete e viu que era un bonito corpiño. para ver como lle quedaria a sua dona decidiu poñerllo a un carballo e cando rematou de atalo o carballo estalou. Sempre me chamou a atencion este conto, por eso, unha tarde as aforas de ourense, vindo das termas de outariz flipei cando vin un cartel señalizando as pozas do maimon.

jueves, 26 de noviembre de 2009

casa "tetrica" felisa


El otro día entramos a tomar un café a casa felisa: Fuimos a la parte de atrás, al patio cubierto. nunca habia entrado asi que fué como una iniciación. Lo que mas me llamo la atención es que tenian una especie de cueva en miniatura con una virgen y otros santos, alumbrados por un cirio de eses rojos de misa. claro, en estas fechas prenavideñas, ver esto es imaginarte que tienen ya puesto el belen, pero claro allí adema de la virgen, estaba san pancracio y un par de santos mas, pero ni rasto del pesebre, ni del niño jesus, ni de san josé, y ahi fué cuando me empecé a moskear. juerr que te estás tomando un café en un bar con encanto y a tu lado tienes un altar en miniaturaa!!!!!, despues ya con espiritu crítico empiezas a fijarte en todas las cosas que ves allí yyyy.... descubres que las plantas de las macetas(de plástico) tienen todas la misma planta, que para mas inri resulta que es con la que se suelen hacer las coronas para los muertos pq son flores que aguantan mas los vaivenes, entonces ya visto lo visto te pones a pensar, quien será la felisa esta? telita!!!!!!!!!!!! surrealista total. Despues de pagar el café e irte con la paranoia esta, te fijas en la puerta de entrada de la casa( la interior) yyyyyyyy..... arriba en el dintel ves que pone:alabado sea el señor. ahí ya solo tienes dos opciones racionales, o eso antiguamente era un convento o.............. casa felisa una pasada!!!!!!!!!!

miércoles, 25 de noviembre de 2009

reciclando ando


Si algo sobresae por riba da mesma paisaxe verde de galicia, sin duda algunha é a manìa enfermiza que temos de reciclar as cousas vellas, que xa non usamos, econvertilas en feismo urbanistico. quen non viu unha bañeira reconvertida en bebedoiro para os animais no prado? o que chama a atencion e cando se usan os restos(ou non tanto) de antigas construccions como partes dun novo edificio. Para mostra ahí temos en santa comba a entrada principal dunha igrexa feita cas pezas dalgun horreo. Reciclando ando!!!!!! cousas do cura que nos anos 50 decidiu construir a igrexa, como ben se pode leer nunha placa na entrada.

monte de viso


A xente que vivimos en Santiago sabemos cal e o monte pedroso, o monte das antenas da television. Quen non subiu de cativo facendo unha excursión a el? quen non sabe que e a donde ian as parellas no coche? santiago non ten mar pero ten monte, o pedros, ainda que para ser exactos abria que decir que temos montes, dous pq xusto en frente do pedroso e o outro lado da cidade, o pe do rio sar temos o monte de viso, que non é tan alto pero ten unha vistas espectaculares da cidade de santiago e o seus arredores. indo hacia el o outro dia, parei a falar cun señor maior para preguntarlle si habia algunha pista ou camiño para subir a cima. Puxemonos a falar e contoume que de cativo subira moitas veces, e notei como se lle iluminaban os ollos como cando a un neno daslle un caramelo. Despois dixome que arriba habia unha mina, que non era tan grande coma o do jaias(o gaias da cidade da cultura) enton pregunteille si eran minas de auga coma as do pedroso, e contestoume que non, que eran minas feitas polos mouros.chama a atencion que en toda galicia as cousas sobrenaturais foron feitas polos mouros, pero non se refiren os arabes, senon a un pobo mais antiguo que habitaba estas terras(hai que precisar que cando din mouros refirense a xente negra)que suele habitar ainda hoxe en dia nos castros. que pasada!!!! perguntaslle a alguen como se chamaba o alcalde fai 30 anos e nos se lembra pero si lembran que fai moitos moitos anos aquí habitaban os mouros.........

viernes, 20 de noviembre de 2009


serán felices? sempre me pregunto o mesmo cando vexo a algun animal pastando a sua bola. Son deses pensamentos trascendentais.

que raros somosss


Chama moito a atencion cando imos por galicia adiante atoparnos con sitios centricos de todo como pode ser unha rua dalgunha cidade mal urbanizada ou con baches, ou ir a algun parque e ver que falta unha papeleira por poñer dous exemplos( por non falar da mal sinalizacionnnnnn endemica en galicia ou como pechar o terruño para decir que é noso ainda que despois teñamolo a monte total) e logo por contraposicion chama a tencion cousas como subir por un camiño de cabras, monte arriba e atoparnos un banco, uo cunha area recreativa enteira composta por bancos fonte parrilla e ata cartel de señalizacion. Ahí é cando pensas o mesmo, como carallo subiron todo esto ata aquí por ese camiño juer.

martes, 17 de noviembre de 2009

o parque do pasatempo


Que pasada o parque do pasatempo en Betanzos. Si a día de hoxe desperta en nos o sentido da sorpresa, tiña a que ser un flipe maneira en que o faría fai mais de cen anos cando foi construido baixo o mecenazgo dos irmáns Garcia naveira, dous indianos que fixeron fortuna na arxentina, e se dedicaron a construir edificios no seu betanzos natal. como curiosidade, reseñar que foi o primeiro sitio de españa onde se usou o cemento. para que dempois dijhan que andabamos atrasados os galegos..... jajajaja.........

jueves, 12 de noviembre de 2009

jacuzzi en aurea


Que pasada chegar as termas o aire libre de outariz, nas aforas de ourense e darse un baño relaxadamente. a sensacion de estarse bañando en auga quente pero en plena natureza, podendo mirar para arriba e ver o ceo en vez dun teito xa merece a pena. non eran tontos os romanos non, cando foron eles os que disfrutaron deses lujos callaequicos( puxeronlle a estas terras o nome de gallaecia pq a primeira tribu que atoparon era os callaeci. Chegar as termas un dia de outono ou inverno deses frios e humedos e por contraposicion meterse na auga dalgunha das minipiscinas ca auga quente, uffffffffffff unha sensacion desas inesquecibles.

miércoles, 11 de noviembre de 2009

ero el empanado


Conta unha lenda que no monasterio de armenteira, no concello de meis, habìa un abade que se chamaba ero. un dia salíu a dar unha volta polos campos que habia fora do mosteiro e sintiu cantar un paxaro, o seu canto era tan maxico que quedouse moito rato coma empanado(esa expresion oinlla por primeira vez a alguen da coruña, e encantoume: estás empanado neno!!)escoitandoo. Cando voltou en si volveu o mosteiro pero algo cambiara no ambiente, o chegar veu que os monxes non eran os mesmos e non sabía que estaba a pasar asi que preguntoulle a un deles dicindolle que el era ero, o abade, e o monxe respostouelle que fai moito tempo, 200 anos polo menos no mosteiro habia un abade chamado ero, que un dia saira a dar unha volta polo campo e non se voltou a saber nada del. Ero el empanado telita neno!!!!!!!!!!!

nazis na costa da morte


As primeiras veces que fun a praia de balares chamoume moito a atencion o gran muelle que ahi alí pero como vas co chip de ir a praia. toma-lo solete, bañarte e ver pasar disimulada ou non tan disimuladamente as pivas en biquini, non te quedas con outros detalles que o final resultan mais interesantes. Pero un dia deses chamoume a atencion que en balares non hai casa ningunha e ademais que o muelle ese non tiña ningunha embarcación, así que atando cabos cheguei a conclusión que ese muelle tiña que ter algo de historia. puxenme a investigar un pouco e mimaaaaaaaaaaa!!!!! resulta que era un muelle construido polos nazis na segunda guerra mundial para poder embarcar o volframio.

domingo, 8 de noviembre de 2009

festa rachada no medievo


Por duas cousas chama a antencion a igrexa de san francisco de ourense. a primeira é porque donde a atopamos hoxe en dia, non era o seu primitivo emprazamento e a segunda é pola figura dun gaiteiro medieval que vemos tallada nun dos seus capiteis da entrada principal.tiña que ser un flipe escoitar tocar a un gaiteiro desa epoca mentres comias unha empanada(a primeira representacion dunha aparece no portico da gloria da catedral de santiago.

sábado, 7 de noviembre de 2009

gañan!!!!!!!


el horreo es una de las pocas construcciones autóctonas que tenemos en Galicia. Capillas, iglesias, catedrales, castillos o hasta puentes, se repiten en el resto de Europa pero el horreo és nuestro de aquí de siempre. Hai una teoría que dice que el pináculo que corona el techo del horreo es una referencia fálica como queriendole dar gracias a la naturaleza o a modo de adoracion por la cosecha recibida. Como pasa con muchas otras cosas y lugares, a posteriori, la iglesia católica también cristianizó el horreo y por eso se le puso una cruz. en el horreo convive lo pagano con lo divino. Resulta curioso ver por ejemplo el horreo de la iglesia de a peregrina, a las afueras de Santiago, en el no vemos el pináculo y en su lugar tiene una cruz. como diciendo que en terreno divino no entra lo pagano. Despues de dos mil años la iglesia católica no consiguió erradicar el falo del horreo y flipaa, desde hace tiempo lo consuguió con la cruz tb algún que otro gañan que se dedica a robarlos para venderselo al hortera del chalet y tuneaer la finca con ellos, el carro de vacas y el arado romano.

miércoles, 4 de noviembre de 2009

san jose


cuando se pusieron las bases de la futura iglesia católica se elijieron cuatro evangelios para componer la biblia, dejando fuera a otros. eses otros son conocidos como los evangelios apócrifos, en ellos se cuenta la vida de la sagrada familia, son evangelios mas cercanos a nosotros y mas mundanos a la vez por eso mismo seguramente no los aceptó la iglesia católica. en la epoca de la construccion de las iglesias románicas aun se aceptaba lo que ponian y ello se plasmaba muchas veces en los templos. un ejemplo muy repetido es el que nos dice que san jose era un anciano( de ahí que la virgen maria quedase embarazada siendo virgen ja ja ja) parece mentira como cambia el significado de la historiaa a traves de los años.

lunes, 2 de noviembre de 2009

o fogar do santiso


Gustame o fogar do santiso, reencontrame cun tempo pasado que busco e busco pero sei que non atoparei nunca, buscoo sen parar por galicia adiante pero sempre aparece imperfecto. como unha fraga con eucaliptos ou unha aldea cunha casa de cemento ou unha palloza dos ancares con teito de fibrocemento. Gustame a pedra, a madeira e o lume dunha lareira, gustame a ledicia da xente comendo e perdendo a vergoña cando o viño vai baixando. e gustabame moito cando o señor santiso tocaba a gaita. Maldito o día que lle presentaron o teclado casio pq xa non o solta.

a cruzdaserpe


Cando chegaron os romanos, os pobos que habitaban estas terras eran coñecidos por saefes, adoradores de serpes. Na zona de ponteceso e malpica ainda quedan moitas pegadas destes antiguos tempos. Unha delas, atopase na zona de corme e é coñecida como a pedra da serpe, tratase dunha serpe alada tallada nunha roca de granito. Arriba dela, a igrexa católica chantoulle unha cruz tamén de granito como querendo cristianizar o sitio ou quizás(porque todo son hipótesis nestes casos) como unha maneira de decir que agora a que mandaba era ela e non as antiguas deidades. A outra pegada que temos nesa zona e a capela de san adrian en Malpica, cas sisargas en frente. San adrian coñecese por ser un santo que librou dunha praga de serpes esa zona, o que tamén nos leva a pensar si sería unha maneira de decir que a igrexa católica botou o antiguo culto de adoración as serpes.

domingo, 1 de noviembre de 2009

tazas de viño


Fixenme maior de idade viñateira un día que se me ocurriu ir a tomarme unha taza de viño tinto a unha desas tascas de toda a vida, desas cos bocois de viño a modo de mesas, o serrín no chan e o poster do celtiña(si estás en vigo) ou do superdepor(si en coruña) colgado na parede, por poñer dous exemplos. Vellas tabernas que por desgracia cada vez quedan menos. As tabernas, xunto cas igrexas son as únicas entradas que nos quedan para adentrarnos 30 anos atrás no tempo. Deberian nombralas museos etnograficos vivintes pola de cousas antiguas(por non decir vellas) que conservan.

terra santa


Sento unha certa debilidade polos cemiterios, por sacarlle fotos, pola paz que emanan. Fai pouco descubrín que eran terra santa como Xerusalen. A moita xente dalles reparo entrar neles por que os asocian ca morte, o que resulta curioso a vez, pola proximidade que tivo sempre a sociedade galega co alén. gustanme esas tallas de marmore branco que respresentan anxos e esas filas de cruces que coronan os panteons tendo como fondo o ceo. Un dos cemiterios que mais me agradou foi o da parroquia de moraime no concello de Muxia. Esa herba sen cortar, con ese aspecto de abandono dalle ainda mais credibilidade a que nos atopamos nunha cidade dos mortos, curiosidades da vida.

sky line de coruña


Encantame "lacoru". Se Santiago è a aldea mais grande, como decía Otero Pedraio, Coruña e o pobo mais grande. Unha cidade peculiar cun "idioma" peculiar como é o koruño (Que pasa nenoo, telita, el otro dia te vi a gambini por la ronda, ibas con tu ja a casa de tu plas......... ). o que mais me chama a atencion son as grandes torres de edificios, surxidas debido a falla de espacio físico que tiña a cidade para crecer.

espigas no cruceiro


Dando unha volta o pasado luns pola tarde por terra de Rois chamoume a atencion ver nun cruceiro de moi boa talla unhas espigas de millo colgadas nel. Ante cousas así a mente traballa a cen intentado darlle resposta o que estás a observar. O primeiro que se che ocurre é que debe tratarse dunha especie de ofrenda debido a boa colleita de millo deste ano, o que che leva a entrar no mundo da Galicia máxica, cunha relacion moi forte entre o campesiño e as deidades naturais, logo asimiladas pola igrexa católica. Ainda que o final, con ese espiritu critico pero conformista que temos os galeg@s tamen pensas que seguramente algén colgounas alí por pasar o tempo pero sin ningun tipo de significado.