que raros somosss

Chama moito a atencion cando imos por galicia adiante atoparnos con sitios centricos de todo como pode ser unha rua dalgunha cidade mal urbanizada ou con baches, ou ir a algun parque e ver que falta unha papeleira por poñer dous exemplos( por non falar da mal sinalizacionnnnnn endemica en galicia ou como pechar o terruño para decir que é noso ainda que despois teñamolo a monte total) e logo por contraposicion chama a tencion cousas como subir por un camiño de cabras, monte arriba e atoparnos un banco, uo cunha area recreativa enteira composta por bancos fonte parrilla e ata cartel de señalizacion. Ahí é cando pensas o mesmo, como carallo subiron todo esto ata aquí por ese camiño juer.

o parque do pasatempo

Que pasada o parque do pasatempo en Betanzos. Si a día de hoxe desperta en nos o sentido da sorpresa, tiña a que ser un flipe maneira en que o faría fai mais de cen anos cando foi construido baixo o mecenazgo dos irmáns Garcia naveira, dous indianos que fixeron fortuna na arxentina, e se dedicaron a construir edificios no seu betanzos natal. como curiosidade, reseñar que foi o primeiro sitio de españa onde se usou o cemento. para que dempois dijhan que andabamos atrasados os galegos..... jajajaja.........

jacuzzi en aurea

Que pasada chegar as termas o aire libre de outariz, nas aforas de ourense e darse un baño relaxadamente. a sensacion de estarse bañando en auga quente pero en plena natureza, podendo mirar para arriba e ver o ceo en vez dun teito xa merece a pena. non eran tontos os romanos non, cando foron eles os que disfrutaron deses lujos callaequicos( puxeronlle a estas terras o nome de gallaecia pq a primeira tribu que atoparon era os callaeci. Chegar as termas un dia de outono ou inverno deses frios e humedos e por contraposicion meterse na auga dalgunha das minipiscinas ca auga quente, uffffffffffff unha sensacion desas inesquecibles.

ero el empanado

Conta unha lenda que no monasterio de armenteira, no concello de meis, habìa un abade que se chamaba ero. un dia salíu a dar unha volta polos campos que habia fora do mosteiro e sintiu cantar un paxaro, o seu canto era tan maxico que quedouse moito rato coma empanado(esa expresion oinlla por primeira vez a alguen da coruña, e encantoume: estás empanado neno!!)escoitandoo. Cando voltou en si volveu o mosteiro pero algo cambiara no ambiente, o chegar veu que os monxes non eran os mesmos e non sabía que estaba a pasar asi que preguntoulle a un deles dicindolle que el era ero, o abade, e o monxe respostouelle que fai moito tempo, 200 anos polo menos no mosteiro habia un abade chamado ero, que un dia saira a dar unha volta polo campo e non se voltou a saber nada del. Ero el empanado telita neno!!!!!!!!!!!

nazis na costa da morte

As primeiras veces que fun a praia de balares chamoume moito a atencion o gran muelle que ahi alí pero como vas co chip de ir a praia. toma-lo solete, bañarte e ver pasar disimulada ou non tan disimuladamente as pivas en biquini, non te quedas con outros detalles que o final resultan mais interesantes. Pero un dia deses chamoume a atencion que en balares non hai casa ningunha e ademais que o muelle ese non tiña ningunha embarcación, así que atando cabos cheguei a conclusión que ese muelle tiña que ter algo de historia. puxenme a investigar un pouco e mimaaaaaaaaaaa!!!!! resulta que era un muelle construido polos nazis na segunda guerra mundial para poder embarcar o volframio.

festa rachada no medievo

Por duas cousas chama a antencion a igrexa de san francisco de ourense. a primeira é porque donde a atopamos hoxe en dia, non era o seu primitivo emprazamento e a segunda é pola figura dun gaiteiro medieval que vemos tallada nun dos seus capiteis da entrada principal.tiña que ser un flipe escoitar tocar a un gaiteiro desa epoca mentres comias unha empanada(a primeira representacion dunha aparece no portico da gloria da catedral de santiago.

gañan!!!!!!!

el horreo es una de las pocas construcciones autóctonas que tenemos en Galicia. Capillas, iglesias, catedrales, castillos o hasta puentes, se repiten en el resto de Europa pero el horreo és nuestro de aquí de siempre. Hai una teoría que dice que el pináculo que corona el techo del horreo es una referencia fálica como queriendole dar gracias a la naturaleza o a modo de adoracion por la cosecha recibida. Como pasa con muchas otras cosas y lugares, a posteriori, la iglesia católica también cristianizó el horreo y por eso se le puso una cruz. en el horreo convive lo pagano con lo divino. Resulta curioso ver por ejemplo el horreo de la iglesia de a peregrina, a las afueras de Santiago, en el no vemos el pináculo y en su lugar tiene una cruz. como diciendo que en terreno divino no entra lo pagano. Despues de dos mil años la iglesia católica no consiguió erradicar el falo del horreo y flipaa, desde hace tiempo lo consuguió con la cruz tb algún que otro gañan que se dedica a robarlos para venderselo al hortera del chalet y tuneaer la finca con ellos, el carro de vacas y el arado romano.

san jose

cuando se pusieron las bases de la futura iglesia católica se elijieron cuatro evangelios para componer la biblia, dejando fuera a otros. eses otros son conocidos como los evangelios apócrifos, en ellos se cuenta la vida de la sagrada familia, son evangelios mas cercanos a nosotros y mas mundanos a la vez por eso mismo seguramente no los aceptó la iglesia católica. en la epoca de la construccion de las iglesias románicas aun se aceptaba lo que ponian y ello se plasmaba muchas veces en los templos. un ejemplo muy repetido es el que nos dice que san jose era un anciano( de ahí que la virgen maria quedase embarazada siendo virgen ja ja ja) parece mentira como cambia el significado de la historiaa a traves de los años.

o fogar do santiso

Gustame o fogar do santiso, reencontrame cun tempo pasado que busco e busco pero sei que non atoparei nunca, buscoo sen parar por galicia adiante pero sempre aparece imperfecto. como unha fraga con eucaliptos ou unha aldea cunha casa de cemento ou unha palloza dos ancares con teito de fibrocemento. Gustame a pedra, a madeira e o lume dunha lareira, gustame a ledicia da xente comendo e perdendo a vergoña cando o viño vai baixando. e gustabame moito cando o señor santiso tocaba a gaita. Maldito o día que lle presentaron o teclado casio pq xa non o solta.

a cruzdaserpe

Cando chegaron os romanos, os pobos que habitaban estas terras eran coñecidos por saefes, adoradores de serpes. Na zona de ponteceso e malpica ainda quedan moitas pegadas destes antiguos tempos. Unha delas, atopase na zona de corme e é coñecida como a pedra da serpe, tratase dunha serpe alada tallada nunha roca de granito. Arriba dela, a igrexa católica chantoulle unha cruz tamén de granito como querendo cristianizar o sitio ou quizás(porque todo son hipótesis nestes casos) como unha maneira de decir que agora a que mandaba era ela e non as antiguas deidades. A outra pegada que temos nesa zona e a capela de san adrian en Malpica, cas sisargas en frente. San adrian coñecese por ser un santo que librou dunha praga de serpes esa zona, o que tamén nos leva a pensar si sería unha maneira de decir que a igrexa católica botou o antiguo culto de adoración as serpes.

tazas de viño

Fixenme maior de idade viñateira un día que se me ocurriu ir a tomarme unha taza de viño tinto a unha desas tascas de toda a vida, desas cos bocois de viño a modo de mesas, o serrín no chan e o poster do celtiña(si estás en vigo) ou do superdepor(si en coruña) colgado na parede, por poñer dous exemplos. Vellas tabernas que por desgracia cada vez quedan menos. As tabernas, xunto cas igrexas son as únicas entradas que nos quedan para adentrarnos 30 anos atrás no tempo. Deberian nombralas museos etnograficos vivintes pola de cousas antiguas(por non decir vellas) que conservan.

terra santa

Sento unha certa debilidade polos cemiterios, por sacarlle fotos, pola paz que emanan. Fai pouco descubrín que eran terra santa como Xerusalen. A moita xente dalles reparo entrar neles por que os asocian ca morte, o que resulta curioso a vez, pola proximidade que tivo sempre a sociedade galega co alén. gustanme esas tallas de marmore branco que respresentan anxos e esas filas de cruces que coronan os panteons tendo como fondo o ceo. Un dos cemiterios que mais me agradou foi o da parroquia de moraime no concello de Muxia. Esa herba sen cortar, con ese aspecto de abandono dalle ainda mais credibilidade a que nos atopamos nunha cidade dos mortos, curiosidades da vida.

sky line de coruña

Encantame "lacoru". Se Santiago è a aldea mais grande, como decía Otero Pedraio, Coruña e o pobo mais grande. Unha cidade peculiar cun "idioma" peculiar como é o koruño (Que pasa nenoo, telita, el otro dia te vi a gambini por la ronda, ibas con tu ja a casa de tu plas......... ). o que mais me chama a atencion son as grandes torres de edificios, surxidas debido a falla de espacio físico que tiña a cidade para crecer.

espigas no cruceiro

Dando unha volta o pasado luns pola tarde por terra de Rois chamoume a atencion ver nun cruceiro de moi boa talla unhas espigas de millo colgadas nel. Ante cousas así a mente traballa a cen intentado darlle resposta o que estás a observar. O primeiro que se che ocurre é que debe tratarse dunha especie de ofrenda debido a boa colleita de millo deste ano, o que che leva a entrar no mundo da Galicia máxica, cunha relacion moi forte entre o campesiño e as deidades naturais, logo asimiladas pola igrexa católica. Ainda que o final, con ese espiritu critico pero conformista que temos os galeg@s tamen pensas que seguramente algén colgounas alí por pasar o tempo pero sin ningun tipo de significado.