terra santa

Sento unha certa debilidade polos cemiterios, por sacarlle fotos, pola paz que emanan. Fai pouco descubrín que eran terra santa como Xerusalen. A moita xente dalles reparo entrar neles por que os asocian ca morte, o que resulta curioso a vez, pola proximidade que tivo sempre a sociedade galega co alén. gustanme esas tallas de marmore branco que respresentan anxos e esas filas de cruces que coronan os panteons tendo como fondo o ceo. Un dos cemiterios que mais me agradou foi o da parroquia de moraime no concello de Muxia. Esa herba sen cortar, con ese aspecto de abandono dalle ainda mais credibilidade a que nos atopamos nunha cidade dos mortos, curiosidades da vida.

sky line de coruña

Encantame "lacoru". Se Santiago è a aldea mais grande, como decía Otero Pedraio, Coruña e o pobo mais grande. Unha cidade peculiar cun "idioma" peculiar como é o koruño (Que pasa nenoo, telita, el otro dia te vi a gambini por la ronda, ibas con tu ja a casa de tu plas......... ). o que mais me chama a atencion son as grandes torres de edificios, surxidas debido a falla de espacio físico que tiña a cidade para crecer.

espigas no cruceiro

Dando unha volta o pasado luns pola tarde por terra de Rois chamoume a atencion ver nun cruceiro de moi boa talla unhas espigas de millo colgadas nel. Ante cousas así a mente traballa a cen intentado darlle resposta o que estás a observar. O primeiro que se che ocurre é que debe tratarse dunha especie de ofrenda debido a boa colleita de millo deste ano, o que che leva a entrar no mundo da Galicia máxica, cunha relacion moi forte entre o campesiño e as deidades naturais, logo asimiladas pola igrexa católica. Ainda que o final, con ese espiritu critico pero conformista que temos os galeg@s tamen pensas que seguramente algén colgounas alí por pasar o tempo pero sin ningun tipo de significado.