santiago maxico

un dia de moi mal tempo,un peregrino que viña con prisa para chegar a misa de doce na catedral, atopouse na praza da quintana con outro peregrino que viña de tomar os viños polo franco, este o velo tan apurado lle preguntou a donde ia con tanta prisa, o outro respostoulle que chegaba tarde a misa do peregrino, e o borracho dixolle que pasase da misa que eran todo andromenenas e pamplinas do clero e que fose con el a tomarlle unha de ribeiro o franco. o outro amablemente dixolle que non, e o peregrino borracho riuse del chamandolle iluso. de repente, un raio caeu do cielo e doulle na cabeza o peregrino borracho, deixando del solo a sombra, e ahí podemos vela todas as noites cando pasamos pola praza da quintana.

que hora é

o outro dia visitando o montañoso concello de cerdedo, na terra de montes(ainda sigo sin comprender porque a xente de santiago cando busca camiñar pola montaña metense na cabeza que aquí perto non temos, cando a 40 km temos a terra de montes, terra de canteiros e de gaiteiros. o que mais te chama a atencion en cerdedo e que ata as cousas mais cativas feitas de granito teñen algun detalle especia tallado, o que lle configura un aire mais noble. tanto os horreos, como os cruceiros e ata as tumbas que te atopas non teñen nada que ver ca sinxeleza do resto da nosta terra. pero ese día, o que me chamou mais a atencion non foi o granito, senon un reloxo de parede colgado nunha marquesina do bus. aqui somos noi dados a tunear as cousas reciclando as cousas vellas que nos sobran, pero ese reloxo funcionaba!!!!!

horreo tropical

Sempre que falamos de horreos vénsenos a cabeza o de carnota sempre en pique co da veciña parroquia de lira por ver cal é o mais grande. pero para min eses horreos son mais ben monumentos que construcciòns populares. o que me gusta a min de verdade è o de san martiño de ozon, no concello de muxia. ten certo encanto con esa palmeira que crece o seu caròn, tamen é bastante grande, pero é rústico total. chama a atencion que sendo propiedade da igrexa, non leva a cruz arriba, sinòn os dous pinàculos fálicos, o que nos poderia vir a decir que os curas preferian darlle as gracias as forzas da natureza antes que cristianizar o horreo(non vaia a ser que as seguintes cosechas foran malasss) costa da morte, terra de supersticións ata no clero.

muiños de rio no mar

encantame a costa da morte. cada certo tempo algo dentro de min empuxame a voltar a ela. A coñecer sitios novos e a redescubrir os xa coñecidos. asi que un gran descubrimento para min foros os muiños de cerqueda, no concello de malpica. Galicia está chea de muiños, pero estes chaman a atencion pola sua ubicacion, nunha ladeira dunha montaña que remata no mar. estan rodeados de grandes cantís, cunha paisaxe desanxelada debido posiblemente o lume e a forza do vento nesa zona. son 5 muiños que baixan casi casi ata o mar. cantas muiñadassss farianse neles nesas longas noites da costa da morte. e como sempre, en terras de malpica, unha cruz de pedra preside a paisaxe.

el electricista de vilar de donas

no concello de palas de rei(din que ten ese nome por que o rei visigótico witiza tiña alí un palacio) atopamos a igrexa de vilar de donas. Un bonito templo de transicion do romanico o gótico. Para poder visitalo por dentro temos que ir a unha das casas da aldea para que antonio o electricista nos abra o templo. ainda que toda sua vida traballou de electricista, e asi cho repite sempre que pode, controla cantidade da historia da ulloa, esa comarca central de galicia, tan fascinante como descoñecida, e por ende tamen sobre a igrexa da sua aldea. coñecelo é unha desas sorpresas agradables que nos deparan as aldeas desta nosa terra. Cantas veces imos visitar algun templo destes con encanto, cargados de historia pero que por non saber que representan as escultura que alí atopamos vamonos con unha sensacion de mirar pero sen chegar a ver. o que mais chama a atencion, e unha das arquivoltas do portico de entrada a igrexa son nas que hai unhas flores de cardo, que según nos contou o señor antonio estan ali porque o templo era dunha orde relixiosa de escocia e claro para identificarse puxeronlle esas flores, que son o emblema escocés. tamen chama a atencion a figura dun canteiro cunha maza. Según nos contou, antiguamente o mestre de obras que remataba o edificio que estaba construindo tiña dereito a plasmarse nel. costoulle un pouco abrirnos a igrexa porque era noite xa, pero despois foi toda unha iniciacion coñercer o templo gracias as explicacións do electricista. vide outro dia con mais calma, que ainda quedan moitas cousas por ver, dicianos mentras alumeaba ca linterna a un anxo cun pergamino na man(ese representa o vello testamento, e o de o lado que ten o libro representa o novo) jajajaja

dinamita dolmen

en el concello de malpica nos encontramos con el dolmen da pedra da arca. llama la atención ponerte a pensar que fue construido hace 5000 años por nuestros antepasados. tambien te llama la atencion la historia que dice que fue construido por una moura mientras hilaba con la rueca y amamantaba a un niño, pero lo que mas te llama la atencion es ver que la piedra que hacia de techo a ese megamonumento funerario está partida por la mitad y una de las mitades le falta. Por qué? pues gracias a un vecino que necesitaba un trozo de piedra y le metió un barreno de dinamita y se la llevó!!!!!! Asi de simple y directo el paisaniño..... aun se puede observar el hueco donde lo metió.

para adelgazar: castelo de altamira

En el pueblo de vimianzo, señoreando las tierras de soneira se encuentra el castillo de los condes de altamira, una bonita y pequeña construcción que por suerte está reconvertida en un museo etnogràfico de a costa da morte. A finales de la edad media, el conde de altamira lope sanchez de moscoso, secuestró a alonso de fonseca, el arzbispo de Santiago y lo tuvo un año preso en el castillo de vimianzo hasta que el cabildo de la catedral pagase el rescate que pedía por el. dicen las malas lenguas que estuvo tanto tiempo preso por que los tacaños deanes no se avenian a pagar el rescate. Despues de que lo pagaron, y quedar libre, el arzobispo comentaba en tono jocoso que le había venido genial esa temporada de comida frugal y vida espartana para el cuerpo y el espiritu.

enanitos en portomouro

No concello de val do dubra, as aforas de santiago, no lugar de portomouro( o nome deriva de porto, que era como lle chamaban os romanos os pasos dos rios e mouros que eran os antiguos habitantes lendarios de galicia, de hai ben portomouro que se poderia traducir en ponte vella ou negra, en contraposición ca pontealbar,albar ben de alba, de blanca, que salva o rio tambre uns kilomentros mais arriba, e foi constuida xa na epoca medieval, xa que esta era unha zona de paso da costa hacia as terras de santiago) atopamos unha roca canto menos extraña e chamativa. podese ver que non é granito sinon mais ben esquisto, unha pedra moi complicada de labrar, e nela atopamos tres tumbas antropomorfas, posiblemente da alta idade media. Ata ahí todo ben, o que chama a atención bastante e que as tumbas parecen de xente de moi pouca estatura, kizais rapaces. Cando miras para elas, invàdeche unha sensacion de tristeza.

o duende do muiño

visitando o outro dia os muiños do río xesteiras, no concello de culleredo, nun dos que restauraron e están abertos(gracias a patada que lle debeu de dar algun a porta, non porque o concello de culleredo decidise deixalos abertos) saquei unhas fotos co flash da camara posto, a modo de iluminacion, e o pasar logo as fotos na casa descubrín esto nunha delas. Excuso decir que quedei sin palabras. habera que voltar de novo cunha linterna a ver si ainda sigue ali o duende do muiño.

vida sosegada?

nun dos claustros do mosteiro de samos atopamonos ca fonte das nereidas, e unha fonte moi ben tallada e esbelta, un traballo dos bos canteiros que sempre tivemos nesta terra de uvas e granito(parafraseando o título do libro de viaxes da escritora inglesa nina epton)pero non non enganemos, estamos nun mosteiro de clausura masculino, que fai alí unha fonte cunhas nereidas cuns peitos tan chamativos, e eses canos fálicos que saen da boca das nereidas? quen sería o abade nesa época......

ferroleando

encantame esta foto porque ben a ser unha metafora da cidade de ferrol. pobre cidade departamental, está de capa caida, perdendo poboación. Menos mal que todo queda en casa e o mesmo paso que ferrol perde naron vai gañando e xa casi ten tantos habitantes coma vilagarcia que para min non deixa de ser a octava cidade de galicia. Gustame ferrol pq é diferente, xa cando entras nela e te atopas co populoso barrio de caranza, que mais parece un barrio dunha grande cidade coma madrid ou barcelona que dunha galega de 75000 habitantes. Despois o barrio da magdalena, ata que se creou no seculo dazaoito dame a min que non existian ruas tan rectas nesta terra nosa. pero o que mais me gusta de ferrol e o parque reina sofia que está cheo de pavos reais. entrar nel e unha experiencia do mais onírico sobre todo se viches al peliculas de emir kusturica. o principio ves un ou dous pavos alí e non che chama tanto a atención, pero de repente miras para unha das arbores porque che pareceu ver que algo se movia e atopaste que arriba dela hai outro pavo real mais, miras para o do lado e ves a outro mais e é xa cando empezas a alucinar, despois segues andando e atopaste a mais pavos paseando a sua bola mirandote indiferentemente como pasando de ti, e xa chegando o edificio que ten o parque nun lado e que creo que é a oficina de medio ambiente do concello( que mellor lugar para poñela non) ves que polo tellado pasea outro pavo real pavoneandose diante tua como dicindo: sube se eres capaz.

arbores de pedra

A dia de hoxe ainda non sabemos que significan as espirais de pedra que atopamos talladas nas rocas de Galicia, eses circulos concentricos tan alucinantes e que se repiten en moitas partes da terra. Ou quizas si? hai vai a miña humilde teoría, veuseme a cabeza unha tarde de vrao cando andabamos a visitar campolameiro, un bonito concello do interior da provincia de pontevedra. Son ARBORES!!! fixadevos ben cando vexades un. cada circulo concentrico representa que a arbore vai crecendo, son as ramas, e o fio que sae do interior e o tronco. e o burato central representa a semilla. Ten moita loxica(ou eu polo menos lla atopo) que sexan arbores, das que sacaban alimento, combustible para o lume, e madeira para construir casi todolos seus utensilios. menos mal que este blog non o lee casi ninguen e que a miña humilde opinión e personal. ademais, se representaban animais e o velos sabemos que son animais, representaban armas, e o velas vemos que son armas, pq as espirais ian a ser mapas astronómicos de medición?, por non decir zonas de contacto ufologico.... fai 5000 anos non se paraba tanto a xente a andarse con andrómenas celestes, a vida era moi dura para perder o tempo. a maxia estaba nos propias arbores, e nas augas e mais nunha terra como a galega. PD: está e unha opinion personal e intransferible jajajaja

a que hora pasa o que vai para coruña?

Sempre que pasei polo concello de cambre o primeiro que se me ven a cabeza e o bosque animado, a que eu personalmente considero a mellor novela sobre galicia, ainda que esté escrita en castelán. onde andará o fendetestas? e tanta a sua sona que moitas veces que te pos a falar con xente maior sobre bandoleiros, creen realmente que era un de verdade. pero por desgracia, se lle sacamos o pedazo pequeno da fraga de cecebre, a via do tren e algun toponimo mais que se mencionaba no libro como lema ou orto nada nos leva a pensar que no cambre de hoxe en dia está ambientada a novela de fernandez florez, pero logo un dia, pasas por cambre pq che queda de camiño para outro sitio, miras para unha marquesina e ali de supeto aparece o bosque animado con toda a sua maxia. pq si non estuveramos en cambre diriamos: que carallo fai un parauguas e un gato esperando o bus?

burro dis?

e din que o burro e burro? jajaja non será o reves? para mostra esta foto. quen é o que traballa e quen está tirado no campo disfrutando do solete. Seran felices on animais? sempre me pregunto o mesmo cando vexo algun no campo

torres do allo con cebola

A las afueras de Baio, en el concello de Zas, encontramos las torres do allo, un bonito ejemplo de pazo renacentista en terras da costa da morte. Siiiiiiiiii!!!! no nos engañemos, lo que mas llama la atención no es que sea renacentista, sino su nombre allo, ajo en gallego, pero lo mas gracioso es que si seguimos la carretera que va a coruña, a un km mas o menos de este pazo esta el lugar de cebola de abaixo, y como no hay dos sin tres, a su lado tenemos cebola de arriba!!!!!!!!!!!!!!. Zas, legumbresland.

en ourense hai unha historia que di que vindo un dia da siega de castela un paisano meteuse para atallar por unha fraga que sei que estaba enmeigada pois nela vivia unha moura. cando ia por el apareceulle a moura e dixolle que si lle facia un favor ela a cambio darialle o regalo ese que lle prometeu a muller pero que esqueceu comprar. o home dixo que si e ela doulle un paquete e dixo que chegando a ourense o pasar polas pozas do maimon gritase 3 veces maimón e saldria unha amiga dela e teria que darlle o paquete e a cambio ela darialle o regalo para a sua muller pero que non se lle ocurrise por nada do mundo abrir o paquete. O paisano foise hacia ourense pero como tiña moitas ganas de...... ca muller decidiu ir a casa directamente e o dia seguinte pola mañan cedo levarlle o paquete a moura. Chegou a casa e claro a muller pensou que o paquete era para ela ainda que el lle dixo que non que o seu tiñado encargado nunha tenda da praza maior e que iria por el o dia seguinte. Cando o home quedou dormido polo cansancio da viaxe..... a muller baixou a cociña, e abriu o paquete e veu que era un queixo asi que colleu un pedazo pequeno e voltou a cerrar o paquete para que non se notara posto que o home dixeralle que era para a muller dun que estivera con el na sega. o dia seguinte ergueuse cedo e foi as pozas do maimon e gritou 3 veces maimon e apareceu a moura pero enfadadisima, el deulle o paquete con medo e pediulle o seu agasallo ela doullo con mala cara e desapareceu. Indo o home todo contento decidiu parar nunha carballeira a fumar un pitillo e de paso ver que era o regalo. abriu o paquete e viu que era un bonito corpiño. para ver como lle quedaria a sua dona decidiu poñerllo a un carballo e cando rematou de atalo o carballo estalou. Sempre me chamou a atencion este conto, por eso, unha tarde as aforas de ourense, vindo das termas de outariz flipei cando vin un cartel señalizando as pozas do maimon.

casa "tetrica" felisa

El otro día entramos a tomar un café a casa felisa: Fuimos a la parte de atrás, al patio cubierto. nunca habia entrado asi que fué como una iniciación. Lo que mas me llamo la atención es que tenian una especie de cueva en miniatura con una virgen y otros santos, alumbrados por un cirio de eses rojos de misa. claro, en estas fechas prenavideñas, ver esto es imaginarte que tienen ya puesto el belen, pero claro allí adema de la virgen, estaba san pancracio y un par de santos mas, pero ni rasto del pesebre, ni del niño jesus, ni de san josé, y ahi fué cuando me empecé a moskear. juerr que te estás tomando un café en un bar con encanto y a tu lado tienes un altar en miniaturaa!!!!!, despues ya con espiritu crítico empiezas a fijarte en todas las cosas que ves allí yyyy.... descubres que las plantas de las macetas(de plástico) tienen todas la misma planta, que para mas inri resulta que es con la que se suelen hacer las coronas para los muertos pq son flores que aguantan mas los vaivenes, entonces ya visto lo visto te pones a pensar, quien será la felisa esta? telita!!!!!!!!!!!! surrealista total. Despues de pagar el café e irte con la paranoia esta, te fijas en la puerta de entrada de la casa( la interior) yyyyyyyy..... arriba en el dintel ves que pone:alabado sea el señor. ahí ya solo tienes dos opciones racionales, o eso antiguamente era un convento o.............. casa felisa una pasada!!!!!!!!!!

reciclando ando

Si algo sobresae por riba da mesma paisaxe verde de galicia, sin duda algunha é a manìa enfermiza que temos de reciclar as cousas vellas, que xa non usamos, econvertilas en feismo urbanistico. quen non viu unha bañeira reconvertida en bebedoiro para os animais no prado? o que chama a atencion e cando se usan os restos(ou non tanto) de antigas construccions como partes dun novo edificio. Para mostra ahí temos en santa comba a entrada principal dunha igrexa feita cas pezas dalgun horreo. Reciclando ando!!!!!! cousas do cura que nos anos 50 decidiu construir a igrexa, como ben se pode leer nunha placa na entrada.

monte de viso

A xente que vivimos en Santiago sabemos cal e o monte pedroso, o monte das antenas da television. Quen non subiu de cativo facendo unha excursión a el? quen non sabe que e a donde ian as parellas no coche? santiago non ten mar pero ten monte, o pedros, ainda que para ser exactos abria que decir que temos montes, dous pq xusto en frente do pedroso e o outro lado da cidade, o pe do rio sar temos o monte de viso, que non é tan alto pero ten unha vistas espectaculares da cidade de santiago e o seus arredores. indo hacia el o outro dia, parei a falar cun señor maior para preguntarlle si habia algunha pista ou camiño para subir a cima. Puxemonos a falar e contoume que de cativo subira moitas veces, e notei como se lle iluminaban os ollos como cando a un neno daslle un caramelo. Despois dixome que arriba habia unha mina, que non era tan grande coma o do jaias(o gaias da cidade da cultura) enton pregunteille si eran minas de auga coma as do pedroso, e contestoume que non, que eran minas feitas polos mouros.chama a atencion que en toda galicia as cousas sobrenaturais foron feitas polos mouros, pero non se refiren os arabes, senon a un pobo mais antiguo que habitaba estas terras(hai que precisar que cando din mouros refirense a xente negra)que suele habitar ainda hoxe en dia nos castros. que pasada!!!! perguntaslle a alguen como se chamaba o alcalde fai 30 anos e nos se lembra pero si lembran que fai moitos moitos anos aquí habitaban os mouros.........

serán felices? sempre me pregunto o mesmo cando vexo a algun animal pastando a sua bola. Son deses pensamentos trascendentais.