o via crucis de beade

No concello ourensán de beade, como se fose unha illa petrea, rodeada de mares de viñedos, atópase o conxunto arquitectònico formando pola igrexa de santa maria de beade, o via crucis e a capela de san roque. o lugar e curioso, denota certo poder petreo e a vez etílico, stone e grapes, como definiu unha escritora inglesa a principios de século a nosta terra cando fixo unha viaxe por ela, stone e grapes(uvas e granito). a sombra do teito voladizo da capela, sentandos nun banco, habia tres vellos moi marchosos, tapándose dos raios de sol do mediodia ourensán, toda unha metáfora destas despoboadas terras do interior nas que a penas quedan cativos, ainda que estes tres parecianno polo ben que o pasaban, non sei se por natureza propia de seu ou polo bo viño do ribeiro..........

o canón do eume

O río eume no seu devagar ata confluir co oceano atlántico en terras de pontedeume, pasa polas terras alta do concello corúñés da capela, e antes de chegar as fragas do eume, atopa unha enorme masa rochosa que lle impide o paso, e entón o eume que é moi traballador e bota de menos o mar, loita contra este obstáculo que atopa no camiño, creando este espectácular canón, ainda que para unha duendecilla que tamén estaba alí, este non é canón, dixo ironizando co coñecemento de causa que lle da coñecer o do colorado ala en ianquilandia.... o que me fixo pensar que si este da vella gallaecia e espectácular......como virá sendo o outro, jajaja. en contraposición co traballo da natureza o ser humano aproveitou as paredes rochosas para meterlle un embalse o río, e digo eu falando en prata, por qué non meteria o embalse no......