O topónimo xa ven a decilo todo..........ou casi jajaja, esta remota aldea das terras altas de lemos é unha auténtica pasada, perdida nunha ladeira do courel brollonés, no concello da pobra do brollón, é como unha chave o pasado, etnográficamente hablando neno. pero o mais chamativo é que é unha aldea viva, coma as de antes, cos currais cas galiñas debaixo das casas,as ruas facendo de secadero para facerlle despois a cama o gando, e donde as duras condicións do inverno montañés fixeron que a aldea sexa unha sucesión de pasadizos para poder ir da casa as outras dependencias adxacentes sen que choiva nin a neve limitasen... vamos como os soportais de santiago pero en versión rústica jajaja
outra cousa que che deixa un pouco "descolocado" é que por unha das ruas da aldea baixa un pequeno regato dándolle un toque veneciano de alta montaña o caserío
- ahí e cando te preguntas, será así sempre? ou alguén deixou aberto algún grifo...
unha aldea sen vacas non é aldea!
creo que este lugar e deses que hai que visitar polo menos unha vez na vida, vale moito a pena, animádevos!!!
|
poucos carros quedan en uso |
Como ben dices, un pobo vivo. Q ninguén o esqueza!
ResponderEliminar